Bakara Suresi Kur’ân-ı Kerîm’in en uzun sûresidir. Bu hâliyle sure, Kur’ân’ın adeta geniş bir özeti mâhiyetindedir.
Bu konuda Resûlullah (S.A.V):
“Bu sûre, neredeyse dînin tamamını ihtivâ eder” buyurmuştur.
(Tirmizî, Fedâilü’l-Kur’ân 2/2876)
Peygamber (S.A.V) Efendimiz’in “Kur’an âyetlerinin efendisi ve en büyüğü” (Ahmed b. Hanbel, Müsned, V, 142, 178) olarak beyân ettiği Âyetü’l-Kürsî bu surede yer almaktadır.
“Âmene’r-Rasûlü” ismiyle meşhur Bakara suresinin son iki ayeti Hz. Peygamberimiz’e Miraç gecesi vahyedilmiştir. (Müslim, İman 279) Bunun faziletiyle alakalı olarak Allah Rasûlü (s.a.v.) şöyle buyurur:
“Bakara sûresinin sonundaki iki âyeti her kim gece vakti okursa bu iki âyet o gece ona yeter.” (Buhârî, Fezâilü’l-Kur’ân 10)
Sûrenin faziletini beyân eden pek çok rivayet nakledilir. Bunların birkaçı şöyledir:
“Kur’an’dan uzak kalarak evlerinizi kabirlere çevirmeyin. Şunu bilin ki şeytan, içinde Bakara sûresi okunan evden ürküp kaçar.” (Müslim, Müsâfirîn 212)
Bu ve benzeri rivayetlerden anlaşıldığı üzere Bakara Sûresi, hem evlerimizi hem de gönüllerimizi mânen îmâr edecek, okuyanı âdeta maddî mânevî şerlerden muhâfaza eder.
